The breakfast club
Vijf scholieren moeten om uiteenlopende redenen voor straf een zaterdag op school doorbrengen, onder supervisie van de gefrustreerde leraar Richard Vernon. De vijf hebben een volstrekt verschillende achtergrond. Andrew Clark is de sportman die door zijn vader op zijn huid wordt gezeten om sportprestaties te leveren. Brian Johnson is de nerd, die nerveus wordt als hij minder dan een 10 haalt voor een proefwerk. Hij is lid van de wiskundeclub, de natuurkundeclub en de schaakclub. John Bender is de crimineel die door zijn vader wordt mishandeld. Claire Standish is de prom queen, een populair meisje dat zich vooral bezighoudt met uiterlijke zaken. Allison Reynolds, tenslotte, is het meisje dat geen contact heeft met haar ouders, en ook op school afstand houdt van alles en iedereen. Gedurende de zaterdag wordt duidelijk dat ze uiteindelijk meer overeenkomsten hebben dan verschillen, en de aanvankelijke aversie ontwikkelt zich tot wederzijds respect en zelfs vriendschap. (Bron: Wikipedia)
De eerste film van het jaar keek ik ook meteen op 1 januari. Sinds deze film voorbij kwam in Pitch perfect ben ik er al benieuwd naar. Het is een film uit 1885, niet heel erg nieuw dus. Op IMDb krijgt de film een 8, ik moet eerlijk zeggen dat ik dat cijfer wel erg hoog vind maar toch vond ik de film wel leuk. Het is een beetje apart dat de film zich op één dag afspeelt en ook dat er in zo'n korte tijd zulke vriendschappen kunnen ontstaan, maar ik vond de situaties wel heel realistisch, met tienerproblemen die nog steeds spelen. Bovendien vond ik (hoe ik het me herinner, haha) dat er vrij goed werd geacteerd, zelfs met humor af en toe. Niet de leukste film die ik ooit heb gezien, maar wel tof om een keer gezien te hebben!
Monte CarloNadat Grace is afgestudeerd gaat ze samen met haar zus Meg en haar beste vriendin Emma naar Parijs. Daar komen ze in een groezelig hotel terecht en gaan ze mee met een saaie toeristenbus. Als die zonder hen doorrijdt terwijl ze op de Eiffeltoren staan en het begint te regenen gaat het drietal schuilen in een luxehotel. Daar aanziet men Grace als Cordelia Winthrop Scott, een rijke maar arrogante Britse erfgename die haar evenbeeld blijkt. Ze besluiten het er maar van te nemen en vliegen in Cordelia's naam naar Monte Carlo waar Cordelia een dure halsketting zou schenken aan een veiling ten voordele van Roemeense schoolkinderen. Maar natuurlijk komen ze daar niet zomaar mee weg... (Bron: Wikipedia)
Diezelfde dag keek ik ook Monte Carlo, die ik toevallig zag staan op internet en me wel grappig leek. De film krijgt op IMDb slechts een 5,7 en oké, hij is misschien ook niet zo heel goed. Ik moet zeggen dat ik het verhaal nog niet eens zo onorigineel vind, maar het is zo voorspelbaar als wat en bovendien heel onrealistisch. Echt heel goed acteerwerk kan ik het ook niet noemen, maar ach, je wordt er tenminste vrolijk van!
A walk to rememberDe film gaat over de levens van twee verschillende studenten aan de Beaufort High School: de positief ingestelde dochter van een dominee, Jamie Sullivan, en een ongeïnspireerde, verveelde jongen, Landon Carter. Als een grap van Landon en een stel van zijn vrienden misgaat, moet hij aan diverse buitenschoolse activiteiten deelnemen. Landon heeft hulp nodig met het oefenen en onthouden van teksten en vraagt hulp aan Jamie. Zij wil hem wel helpen, onder de voorwaarde dat hij niet verliefd op haar wordt. Uiteindelijk gebeurt dat - natuurlijk - toch en moet Jamie na een tijdje open kaart met hem spelen door hem te vertellen dat ze leukemie heeft. Maar eerst moeten natuurlijk wel al haar dromen uitkomen! (Bron: Wikipedia)
Ja jongens, deze film keek ik ook op 1 januari. Misschien wilde ik vast een soort reserve van films opsparen, maar waarschijnlijk verveelde ik me gewoon heel erg, haha. Afijn, hij was heel wat heftiger dan Monte Carlo. Ik vind films van Nicolas Sparks over het algemeen sowieso erg goed, ze zijn niet alleen maar happy love maar hebben een veel diepere laag. Ook bij deze film heb ik vaak moeten slikken, maar hij is wel echt heel mooi. Sommige beelden zijn bijna magisch en de rollen vond ik goed neergezet (hoewel soms wel wat overdreven). En: Jamie heeft een Bucketlist! Bucketlists zijn altijd goed. Van IMDb krijgt hij een 7,4 en hoewel ik heel slecht ben in cijfers geven, kan wel zeggen dat A walk to remember indruk maakt.
Voor ik doodgaWat doe je als je 17 bent en weet dat je nooit 18 zult worden? Tessa maakt een lijst met dingen die ze nog wil doen voordat ze zal sterven aan haar ongeneselijke ziekte. Op haar dertiende werd bij Tessa leukemie ontdekt. Na een falende chemotherapie en talloze bezoekjes aan het ziekenhuis konden de artsen niet anders dan Tessa opgeven. Leukemie stal de meest cruciale jaren van Tessa’s puberteit en wanneer ze beseft dat ze haar 18e verjaardag nooit zal halen, stelt ze een lijst op. Deze bevat de dingen die ze nog wil doen voordat ze doodgaat: seks hebben, dronken worden en beroemd zijn. In een zo kort mogelijke tijd probeert Tessa met behulp van haar roekeloze vriendin Zoë de meeste onderdelen van de lijst uit te voeren, om zo het gevoel te krijgen dat ze nog leeft. Het lijkt erop dat Tessa zich net zo onbereikbaar maakt als de kankercellen in haar lijf, totdat ze buurjongen Adam ontmoet. Verliefd worden was geen onderdeel van haar lijst, maar dat het gebeurt, is zo onvermijdelijk als haar einde. (Bron: Moviescene)
Toen was ik films blijkbaar even zat, want Voor ik doodga keek ik pas op 17 januari. Het boek, waarvan het een verfilming is, heb ik al een keer geleend bij de bieb maar ongelezen weer teruggebracht. Ook de film wilde ik al een tijdje kijken, maar nu heb ik het dan eindelijk ook gedaan. En daar heb ik geen spijt van! Ook deze film was dus heftig, maar vooral ook heel erg goed. Van IMDb krijgt hij een 7,2, maar ik denk ik dat ik 'm wel hoger zou geven. De plot was wat voorspelbaar, maar daarom niet minder indrukwekkend. Ik vond het acteerwerk oprecht goed en ja, ook dit is weer met Bucketlist (geen idee waarom ik dat woord altijd met een hoofdletter typ trouwens). Natuurlijk was de film ontroerend, maar ik heb ook een paar keer hardop gelachen om de film, want Tessa is helemaal niet zo'n zielig meisje. Hoewel veel recensies haar maar egoïstisch en onbegrijpbaar vinden, vind ik het juist goed dat ze nog wat uit haar leven probeer te halen en is het weer eens iets anders. Zeker een aanrader om eens te kijken! Overigens moet ik zeggen dat ik de originele titel, Now is good, wel beter had gevonden.
SoofSoof is bijna veertig jaar oud, getrouwd en met drie kinderen, runt haar eigen cateringbedrijf van huis uit maar behaalt geen successen. Ze kookt weliswaar voor BN'ers, maar heeft moeite om mee te gaan in de moderne stijl. Kasper is vrijwel altijd afwezig door zijn werk als zakenman, maar vindt hier ook geen genoegdoening in. Soof en Kasper leven langs elkaar heen en in het huwelijk is de passie ver te zoeken. Soof begint zich af te vragen of ze wel tevreden is met haar leven, en geniet van de aandacht van televisiepersoonlijkheid Jim Cole. Soof, die nu eens niet hoeft na te denken over wie de kinderen naar hockeyles brengt, slaat de avances van Jim niet onmiddellijk af. Jim roemt het eten van Soof, waardoor haar bedrijf van de grond komt. Kasper vindt daarom de perfecte oplossing: hij stopt met zijn werk, zodat Soof fulltime kan werken. Hij doet het huishouden en verzorgt de kinderen; een klus die hij groots onderschat. Nadat hij ziet hoe liefkozend Soof en Jim met elkaar omgaan, is Kasper zeker van zijn zaak: Soof houdt er een minnaar op na. Hij confronteert Soof hiermee, en schrikt haar zodoende het huis uit. Komt hun huwelijk nog wel goed? (Bron: Wikipedia)
De 23e ging ik met mijn zusje naar Soof, ook meteen de enige uit dit rijtje die ik in de bioscoop heb gezien. Maar oh, wat heb ik om deze film gelachen! Alle hectiek is echt hilarisch en soms gebeuren er echt heel grappige of gewoon grappig klunzige dingen - Soof is echt één van de weinige films die ik de titel 'romantische komedie' waard vind. Het verhaal is niet zo heel diepgaand of onvoorspelbaar - waarschijnlijk de reden dan de film op IMDb een 6,9 draagt - maar toch gaat de film niet alleen over de liefde, maar ook over de soort van midlife crisis van Soof. Ik moet zeggen dat ik me daar als 17-jarige niet zo in kon verplaatsen, maar dat maakte film er niet veel minder leuk op. Het is me alleen nog een raadsel waarom Dan Karaty erin voor moet komen?
Safe havenDe jonge, mysterieuze Katie arriveert in het kleine dorpje Southport in North Carolina. Haar plotse komst roept bij de hechte community vragen op over haar verleden. Katie lijkt vastbesloten om te voorkomen een persoonlijke band op te bouwen, totdat een reeks gebeurtenissen er voor zorgt dat ze in twee relaties getrokken wordt: een met Alex, een weduwnaar en winkeleigenaar met twee jonge kinderen, en met haar alleenstaande buurvrouw Jo. Ondanks haar terughoudendheid raakt ze in toenemende mate betrokken bij Alex en zijn familie. Maar zelfs als ze verliefd wordt blijft ze worstelen met het duister geheim dat haar blijft achtervolgen.
Een dag later was Safe haven aan de beurt, ook een film van Nicholas Sparks. Hij was echter totaal anders dan de normale Sparks-films. De liefde en de sfeer waren er nog wel, maar om deze film hangt een soort extra laagje. Katie wordt namelijk gezocht door de politie als moordenares en al dat geheimzinnige gedoe is in het begin heel vreemd en onbegrijpelijk. De scène die dit afsluit is, inclusief pistool, dan ook helemaal niet wat ik had verwacht. De eerste Sparks-film waarvan ik delen met ingehouden adem heb gekeken! Hoewel het even wennen was vond ik dag extra tintje wel leuk, en de rest van de film was wel zoals we gewend zijn - inclusief voorspelbare liefde dus. Geen must-see wat mij betreft, maar tijdverspilling was het ook zeker niet, alleen voor de sprookjesachtige locaties zou ik de film al kijken. Overigens vind ik het einde wel nog steeds heel vreemd! Safe haven krijgt een 6,7 op IMDb.
Heb jij deze films gezien?
The movies people don't talk about or remember after six
months' time don't really matter - Eric Bana
months' time don't really matter - Eric Bana
Misschien vind je dit ook leuk:
