Ik moet jullie iets vertellen over boek drie,' schreef Lisette bijna acht maanden geleden. 'Ik kan geen afscheid nemen van Lucy en haar nerds. Er liggen nog te veel avonturen voor ze in het verschiet om ze nu de rug toe te keren.' YES! In dit boek is Lucy dus terug, nog steeds verkikkerd en bovendien eigenaresse van haar eigen beautyblog. Terwijl haar vriend Kikker (eigenlijk Olivier, maar ik blijf hem stug Kikker noemen) een duet opneemt met de bekende bloedmooie zangeres Laura en Lucy zich daar steeds meer zorgen over maakt, heeft ze het ook steeds drukker met haar visagie-opleiding én haar blog. Zij mag toch wel veel tijd aan haar mobiel besteden als Kikker ook altijd weg is?
Ook in het leven van de andere bewoners (lees: nerds) van Het Fort en Lucy's andere vrienden gebeurt een hoop. De eeneiige tweeling Anjo en Otto probeert een tv-ploeg wanhopig te overtuigen dat ze best interessant zijn voor een tv-show, vriendin Abby heeft een geheimzinnige nieuwe vriend en de relatie van Hermelien en Paladin is ook een beetje onzeker. Daarnaast is Lucy's zusje Marloes veranderd van een lieve verlegen nerd in een opstandige puber (mét neusring) en liegt Groningse vriendin Merel de boel bij elkaar. Drie keer raden wie hen allemaal moet steunen? Juist ja.
Eigenlijk is het heel simpel: lezen is geweldig, bloggen is geweldig en de schrijfstijl van Lisette is geweldig. Dus gebruikt Lisette de perfecte formule: boek + hoofdpersoon met een beautyblog + haar schrijfstijl = extra geweldig. Niet dat het alleen over bloggen gaat, uiteraard. Zoals je net al kon lezen zijn er enorm veel verhaallijnen in verwerkt en dat lijkt misschien verwarrend, maar dat valt reuze mee. Het is juist interessant dat er ook (onverwachte) heftige onderwerpen als kanker en abortus aangesneden worden: blijheid gemixt met een beetje droefheid, net als het leven zelf. (Of, om de woorden van uitgeefster Hedda Sanders te herhalen: "Als je het droog houdt bij dit boek ben je wel een tough cookie." Weet ik dat ook weer, haha - hoewel ik wel een enorme brok in mijn keel kreeg.)
Oké, sommige dingen zijn een beetje onrealistisch, zoals de wel héél snelle groei van de blog van Lucy. Aan de andere kant... Als Lucy net zo schrijft als Lisette, kan ik me dat wel voorstellen. Lisette lijkt patent te hebben op het verzinnen van de meest grappige en gevatte vergelijking voor eigenlijk alles. Ik heb meerdere keren hardop gelachen (gelukkig was ik alleen thuis) en zelfs bij het meest droevige stukje wist ze een kleine glimlach op mijn gezicht te toveren. (Maar misschien maakt dat mij ook gewoon wel een heel slecht mens.) In Verkikkerd veranderde Lucy al een beetje van een arrogante meid in een beetje-nerd, en in Verslingerd had ze gelukkig helemaal geen (oké, bijna geen) afkeer meer van haar toch wel vrij aparte huisgenoten. Daardoor kon je je zonder moeite in haar inleven! Het boek zuigt je op als een zwart gat en zet je pas weer terug op aarde als het uit is.* Het is grappig dat Lisette namen van dingen gebruikt die ook daadwerkelijk bestaan, zoals nummers van top 40-liedjes, waardoor je wat dichter bij het boek komt te staan. Het past allemaal ook precies bij hoe de schrijfster op Twitter en in het echt is; eigenlijk ademt het hele boek gewoon Lisette, haha.
Het is dat ik geen sterretjes, hartjes of iets dergelijks geef aan boeken op mijn blog, maar anders zou Verslingerd er 5 krijgen. Van de 5 dan, hè. (Of 5 nerdbrillen, nog toepasselijker.) Stiekem zou ik het helemaal niet zo erg vinden als het een trilogie zou worden... Laten we in ieder geval zeggen dat ik er helemaal aan verslingerd was!
Ga jij Verslingerd lezen?
*Dat bedoel ik dus met dat patent.
It takes both rain and sunshine to make a rainbow (Proverb)
Misschien vind je dit ook leuk: