Ik wist het gaat natuurlijk veel over bloemen. Als je zelf een bloem zou zijn, wat voor bloem zou je dan zijn en waarom?
"Ik ben zelf dol op de pioenroos, maar of ik daar ook op lijk? Nou ja, hij begint klein en hij wordt steeds groter, dus dat herken ik dan nog wel een beetje in mezelf. Ik was vroeger ook best wel terughoudend, maar heb wel altijd de drang gehad om dingen van mezelf te delen. Het voelt dan ook alsof ik een beetje open gebloeid ben sinds ik schrijf! Daardoor durf ik ook meer van mezelf te laten zien. In het begin waren interviews nog best wel onwennig, maar je wordt er steeds handiger in en nu vind ik het vooral heel erg leuk."
Wie is je favoriete personage in Ik wist het?
"Ik denk toch Mia zelf, ik vond het heel fijn om met haar te werken. Ze is toch anders dan de personages in mijn andere boeken, maar wel op een manier waarop je je met haar wil identificeren. Ze heeft iets mysterieus, iets heel innemend en meeslepends. Ik vond het zo fijn om in haar te kruipen! Ik heb er nu nog steeds een beetje moeite mee om afscheid te nemen van haar wereld. Ik ben daar dan ook wel anderhalf jaar in verbleven!"
Lijk je zelf veel op Mia?
"Ja, Mia heeft wel wat dingen van mij, ze is misschien wel geboren uit dingen die uit mijzelf kwamen. Ze volgt bijvoorbeeld heel erg haar intuitie, waar ik zelf ook wel veel waarde aan hecht. Ook staat Mia niet afwijzend tegenover spiritualiteit, ook al is ze wel een beetje sceptisch. Dat zijn wel dingen die ik zelf ook heb, en ik merk ook wel dat ik dingen van haar ben gaan overnemen! Op een gegeven moment wordt ze zo eigen dat ze zich lostrekt van mij en ik me dus weer aan haar kan spiegelen. Mia heeft bijvoorbeeld een rode paraplu, en laatst zag ik die ergens verkocht worden. Toen dacht ik meteen: o, die moet ik hebben! Het is dus een beetje een wisselwerking: ik geef haar dingen van mij en daarna neem ik dingen van haar over."
Weet je al helemaal hoe een boek gaat lopen als je begint met schrijven?
"Nee, meestal begint het met een klein idee, en komt daar dan het hele boek omheen. De personages moeten ook eerst echt tot bloei komen. Ik neem dan ook echt de tijd om lang met ze kennis te maken! Ik schrijf hele stukken vooraf om echt te ontdekken wie ze zijn, ik laat ze mij allemaal dingen vertellen over bijvoorbeeld hun verleden, zelfs als die dingen helemaal niet relevant zijn voor het boek. Die rode paraplu heb ik bijvoorbeeld bedacht terwijl ik aan het schrijven was, ik schreef toen een hele scène waarin ik haar tegenkwam bij de tramhalte en we in gesprek raakten, toen vertelde ze me onderweg van alles. Dat is een trucje van mij waardoor ik leer om een echt mens van ze te maken, zo kan ik me echt helemaal inleven. En ja, Mia is een soort Roodkapje, maar dan met een paraplu, haha."
"Ik weet niet zo goed of het echt raar is, maar ik kan mezelf niet dwingen om te schrijven. Als je jezelf een doel stelt dat je een bepaald aantal woorden wil schrijven per week, haal je het de eerste twee dagen, maar als je eenmaal achterloopt geef je ook de moed op omdat het toch niet meer gaat lukken. Daarom werk ik eigenlijk vooral instinctief. Ik ga er wel elke dag voor zitten, maar ik stel mezelf niet echt een dwingend doel. Ik plan liever wat meer tijd in voor mezelf, zodat ik er echt kan van genieten en wat meer ruimte heb. Een idee moet rijpen en de tijd krijgen, het komt zoals het komt! Doordat ik het ook los kan laten, vind ik schrijven eigenlijk altijd leuk."
Schrijf je dan ook op heel verschillende momenten?
"Ik probeer sinds ik fulltime schrijf wel om mijn avonden vrij te houden, maar als ik ’s avonds ineens veel inspiratie krijg, ga ik toch gewoon schrijven. Ik ben daar nog steeds heel eigenwijs in! Er is trouwens geen plek of moment waarop ik het vaakst inspiratie krijg, ik kan in principe overal wel schrijven. Ik luister even een muziekje of lees wat terug om een beetje in de sfeer te komen, en dan komt het meestal vanzelf. Toen ik mijn kantoorbaan nog had, had ik trouwens wel dat inspiratie alleen kwam als ik onder de douche stond of zo. Dus ik zou zeggen: gewoon lekker fulltime gaan schrijven allemaal. ;)"
Heb je nu alweer een idee voor een volgend boek?
"Tegen de tijd dat ik aan het afronden ben, komt er meestal al een soort van klein zaadje voor een nieuw boek, dus dan heb ik weer iets om mee verder te gaan. Er komt voorlopig in ieder geval geen vervolg op Ik wist het. Ik zou er eigenlijk nog wel honderd vervolgdelen op willen schrijven omdat de personages zo fijn zijn om nog langer mee op te trekken, maar als je het verhaal uit hebt, is het eigenlijk ook wel echt af – het boek is dan ook echt veel dikker dan mijn andere boeken. Er zitten veel verhaallijnen in, dus ik heb er echt de ruimte voor genomen. Maar zelfs nu willen mensen nog meer!
Momenteel zit ik te stoeien met een idee dat ik al op mijn achttiende kreeg. Vóór Zwaar verliefd heb ik dus ooit al een boek geschreven, maar toen was ik nog heel jong, en omdat mijn schrijfstijl toen nog heel anders was is het nu ook onbruikbaar. Maar het idee dat erachter zit, daar wil ik nog weleens iets mee doen! Wie weet wordt dat wel mijn volgende project. Een oud idee in een nieuw jasje dus!"
In één zin: waarom zouden mensen Ik wist het moeten lezen?
"Het is gewoon puur genieten, met het gevoel dat het je als het ware verrijkt. Ik heb verschillende dingen van andere romans gecombineerd, zoals het vlotte van Geknipt voor jou en de diepere laag van Zoek het maar uit. Om het in één zin te zeggen: je kruipt in het boek en daarna kruipt het boek in jou. Een beetje zweverig, maar het past er wel bij. Je zou er best eens een book hangover van kunnen krijgen!"
Wat is jouw favoriete boek van Chantal van Gastel? (Oh, en welke bloem zouden júllie zijn? Ik ben heel benieuwd, haha!)
Schrijven is geen plicht; het moet
juist leuk zijn! - Chantal van Gastel
Misschien vind je dit ook leuk: