Dare to wreck #1: Kindertekeningen en schrijven met aardappel

Vorige week introduceerde ik de 'Dare to wreck'-challenge die ik samen met medebloggers aanga, en vandaag is het tijd voor het eerste echte artikel! Ik voerde drie opdrachten uit en in deze blogpost lees je mijn verhaal en zie je foto's van het resultaat. Ik sprak kinderen aan, kraste alsof mijn leven ervan afhing en ging los met aardappelen en verf, en zo is dat gegaan!

Opdracht #1: Hang het dagboek op een openbare plek en vraag mensen hier iets te tekenen

De opdracht die ik zelf had geprikt, was de volgende: "hang het dagboek op een openbare plek en vraag mensen hier iets te tekenen". Nu ben ik niet zo'n held met vreemden aanspreken, maar laat het nou net zo zijn dat ik in Amsterdam vlakbij een school woon. En welk kind houdt er nou niet van tekenen? 

Om kwart over 10 begonnen de kindergilletjes op het plein. Met mijn boekje en gekleurde Stabilo-look-a-likes stapte ik op de juf af, aan wie ik uitlegde wat ik wilde doen. 'Ja hoor, je mag wel wat kinderen vragen!' zei ze enthousiast. Intussen was er een meisje naast ons komen staan. 'Wil jij misschien wat tekenen?' vroeg de juf. Het meisje schudde verlegen haar hoofd. 

Oh. 

'Sander, kom eens!' riep de juf toen. 'Jij kunt toch zo mooi tekenen? Wil jij misschien iets tekenen in dit boekje?' Gelukkig knikte dat jongetje wel, en ijverig begon hij te tekenen (a.k.a. mijn pennen vermoorden). Ondertussen kwamen er steeds meer kinderen omheen staan, zodat ik uiteindelijk omcirkeld was met kinderen die nieuwsgierig 'Wat is dat?' riepen.

'Ik ga iets heel vies in dat boekje schrijven,' zei een jongetje ondeugend. Ik grijnsde. 'Doe dat maar niet, hè.' Teleurgesteld droop hij af. Maar stiekem en ik wel benieuwd wat hij wilde schrijven.

'Tekenen is alleen voor meisjes!' riep een ander jongetje. Sander keek hen vernietigend aan.

Na 25 minuten moesten ze weer naar binnen, maar omdat er toch nog wat stukjes wit waren, ging ik ook naar buiten met de bovenbouwpauze. 'Hoi! Mag ik wat vragen? Houd jij van tekenen?' Vroeg ik aan ren meisje op de wipkip. 'Nee,' zei ze stellig.

Oh.

'Maar zij wel,' wees ze. Dus stapte ik op drie andere meisjes af, die gelukkig wel wilden tekenen. Er was wat minder enthousiasme en ze tekenden handen en namen (dus Nina, Sophie, Poppy en Mette: bedankt!) in plaats van hartjes, maar ook dat was leuk. 'Ben jij ook een juffrouw?' vroeg een nieuwsgierig jongetje. Ik schudde mijn hoofd. Gelukkig niet. 'Stagiaire dan?' 'Nee.' 'Oh, wat ben je dan?' Eh... tja. Een meisje met een bladzijde vol kindertekeningen. :)

Opdracht #2: Maak stempels met een inktkussen en gesneden groenten

De volgende opdracht die ik deed, was de opdracht van de groentestempels. Ik pakte een aardappeltje dat toch al wat tekenen van veroudering begon te vertonen (om het maar zo te zeggen) en een inktkussen. Dat bleek echter veel te klein te zijn, dus besloot ik dat te vervangen door verf. Bij de eerste poging tekende ik een bloemetje in de aardappel, maar zoals je kunt zien aan de roze rondjes pakte dat niet al te goed uit. Het moet dus andersom: niet het figuurtje zelf weghalen, maar de ruimte rondom het figuurtje. Dat probeerde ik met een hartje en toen dat lukte, begon ik er plezier in te krijgen. Ik toverde hartjes, sterretjes, smileys, bloemetjes en als hoogtepunt zelfs mijn naam uit de aardappel. Toen besloot ik dat de smileys een lichaam verdienden, de bloemetjes een steeltje en dat er een vallende ster moest zijn. Ik voelde me weer helemaal kind!

Opdracht #3: Kras wild & heftig, met totale overgave

De gemakkelijkste opdracht deed ik als laatste. Eigenlijk heb ik er een beetje spijt van dat ik 'm niet heb gedaan toen ik heel erg boos was of zo, want dat zou vast een heel goede afreageermethode zijn! Maar goed, als arm-work-out voldoet het ook prima. Ik wilde er nog wel een vrolijke pagina gemaakt, dus heb ik een regenboog gekrast. :)

Als je ook benieuwd bent naar hoe Marlot en Audrey dezelfde opdrachten hebben uitgevoerd, lees dan ook hun blogs vandaag!

Wanneer was jouw laatste creatieve uitspatting?

Creativity comes from trust. Trust your instincts, and never 
hope more than you work  Rita Mae Brown

Bloglovin' - Twitter

Misschien vind je dit ook leuk:

Dare to wreck (this journal)!

DIY: Het leven is een feestje...

DIY: Vergeet je waarden niet

Cadeau-DIY: Vergeet mij niet

Over de dingen die mij gelukkig maken