Al een hele tijd geleden las ik ergens op een boekenblog over Honderd namen. 'Leuk verhaal!' dacht ik, waarna ik het vergat op mijn to read-lijstje te zetten. Het was dan ook puur toeval dat ik het boek ineens weer terugzag toen ik aan het werken was in de bieb, maar natuurlijk moest ik het meenemen voor de Books and Kisses ReadAThon! Hier lees je mijn recensie.
Het boek gaat over de journaliste Katherine 'Kitty' Logan. Terwijl zij de grootste fout in haar journalistieke carrière heeft gemaakt door het leven van Colin Maguire onterecht overhoop te halen, wordt ook háár leven overhoop gehaald. Niet alleen wordt ze regelmatig geteiserd (lees: paardenpoep, vuurwerk etc.) door de medestanders van Colin en heeft iedereen nu een negatief beeld van haar, ook overlijdt haar zieke redactrice en vriendin Constance. Constance laat haar achter met het idee van het laatste verhaal dat ze had willen schrijven. Of nou ja, idee... Een lijst met honderd namen. Wat het verband is? Aan Kitty de taak om dat uit te zoeken... binnen twee weken. Ze probeert zoveel mogelijk mensen op te zoeken en uiteindelijk krijgt ze nauw contact met zes mensen van de lijst, die allemaal een eigen verhaal te vertellen hebben: van een man wiens dochter is vermoord en die nu andermans gebeden kan horen tot een vrouw die elke week wel een keer een huwelijksaanzoek krijgt. Terwijl Kitty gefascineerd raakt door deze mensen en probeert een verband te zoeken, wint ze langzaam weer haar zelfvertrouwen terug om hét verhaal van haar leven te schrijven.
Begrijp je nu dat het verhaal van
Honderd namen me zo aansprak? Ik vind het echt ontzettend origineel en ook heel goed uitgewerkt. Hoewel ik me, vooral door het hij/zij-perspectief en het feit dat Kitty in het begin nogal egoïstisch is, niet zo goed met de hoofdpersoon kon identificeren, werd ik toch meteen meegetrokken in het verhaal. Je wilt immers gewoon weten wat het verband is tussen de namen! Daarnaast wil je meer te weten komen over alle individuele verhalen, wat nog eens wordt versterkt door de kleine stukjes tussendoor die uit hun perspectief zijn. Normaal vind ik het vervelend om van perspectief te wisselen, maar omdat ik toch al niet echt een band met Kitty had én deze stukjes de nieuwsgierigheid aanwakkerden, verwelkomde ik ze graag.
Ik heb het boek niet in één ruk uitgelezen, maar heb wel steeds op het puntje van mijn stoel gezeten als ik aan het lezen was (figuurlijk dan, eigenlijk lag ik in bed). Hoewel ik het nogal cliché vind dat op het einde iedereen bij elkaar komt, vind ik de conclusie wel ontzettend ontroerend en bovendien heel onvoorspelbaar. Kortom: een roman die je, niet zozeer om de schrijfstijl maar wel om het geweldige verhaal, zeker moet lezen. Aanrader!
Ken jij dit boek al? Of zou je het willen lezen?
Reading is a conversation. All books talk. But a
good book listens as well - Mark Haddon
Misschien vind je dit ook leuk:
