Nou ja, oké, ik houd wel van de zon. De zon maakt alles lichter en kleurrijker en mensen worden er vrolijk van. Ik zal het dus anders formuleren: ik houd niet van hitte. Zet me tien minuten buiten met een temperatuur van boven de vijfentwintig graden en ik verander in een bezwete, geïrriteerde Meneer Aart (dat stuk chagrijn uit Sesamstraat dus, niet je vader/buurman/leraar als die toevallig zo heet). Maar Juli, als je me hoort: die wolkbreuk vorige week was wel het andere uiterste. Je kon bijna zwemmen op straat! Dat hoeft nou óók weer niet.
Afijn, zo kwam het dus dat we gisteren ons picknickkleed ontvouwden in de kamer en het eten erop uitstalden, omdat er een picknick op het programma stond en we die niet letterlijk in het water wilden zien vallen. De lamp stond op ons gericht en deed dienst als zon.
‘We moeten het eten niet te lang in de zon laten staan, hoor,’ grapte mijn moeder terwijl we onze smoothie opaten. (Met lepels, aangezien het op magische wijze nogal een kwarkachtige substantie was geworden.)
Ik leunde tegen de kast. ‘Wel comfortabel zo. Beter dan in het gras zitten, eigenlijk.’
Mama knikte en stak een wrap in haar mond. ‘Ook geen gedoe met gesjouw van eten en zo. Eigenlijk is dit perfect.’
Op het moment dat ik dit schrijf is de lucht vijftig tinten grijs en begint het weer met bakken uit de hemel te vallen. Tja, als je het over de duivel hebt... Maar weet je, er is helemaal geen mooi zomers weer nodig voor een leuke middag. In de winter houden we gewoon weer een binnenpicknick. Regen, kom maar op!
It is better to light a candle than to
curse the darkness - Eleanor Roosevelt
curse the darkness - Eleanor Roosevelt
Misschien vind je dit ook leuk: